quarta-feira, 5 de junho de 2024

1 Pedro 3:10

COLEÇÃO: ENSINANDO A TORAH

LÍNGUA DE PRATA

 

 

Em primeiro Kefas três e dez, o verso reluz,

Quem quer amar a vida e ver os dias bons,

Refrei a língua do mal e abrace os dons

São guias para a vida, um farol que conduz...

 

Palavras doces são como o mel na boca.

Mantenha a língua pura, livre do engano,

Pois a língua de prata envenena o oceano

E o pobre e infeliz diabo só vive de fofoca...

 

Os olhos de Yah estão sobre quem é justo,

Evite o mal, pratique só o que é bom,

Busque a paz com fervor, faça dela seu dom.

Quem abraça os conselhos vivem sem susto...

 

Mas o rosto de Yah se volta contra o mal,

Então, refreie a língua, guarde o coração,

Para viver com alegria e plena satisfação.

Viva longe da mentira, a fofoca e o banal.

 

Sejam doces como mel a palavra do Criador

Doçura em sua boca para transformar

Vidas daqueles que precisam retornar

E que no caminho transborde só o amor...

 

Este poema foi inspirado em 1 Pedro 3:10.

"Quão doces são as tuas palavras ao meu paladar, mais doce do que o mel à minha boca"

 

Porque quem quer amar a vida, E ver os dias bons, Refreie a sua língua do mal, e os seus lábios não falem engano. 1 Pedro 3:10

Uma mensagem simples, porém profunda, sobre a importância em nossa convivência diária com os nossos irmãos. E quando digo irmãos, não falo daqueles que possuem a mesma fé, mas de todas as pessoas. Segui a paz com todos, e a santificação, sem a qual ninguém verá o Senhor;

 

Cuidando para que ninguém se prive da graça de Yah, para que nenhuma raiz de amargura, brotando, vos perturbe, e por ela muitos se contaminem. Hebreus 12:14,15

Nossas palavras têm um poder imenso. Elas podem construir ou destruir, confortar ou ferir, unir ou dividir. A língua, quando usada de forma inadequada, pode se tornar uma arma perigosa, espalhando veneno e causando grande dor.

Este poema nos convida a refletir sobre o que realmente desejamos na vida. Se almejamos a felicidade e a paz interior, é fundamental controlar nossas palavras. Falar mal e mentir, nos afasta daquilo que buscamos, criando conflitos e sofrimento. O que você pode fazer para controlar sua língua e usá-la para o bem?

 

Em vez de usar a língua para o mal, devemos utilizá-la para o bem. Palavras gentis, honestas e verdadeiras podem ter um impacto positivo na vida das pessoas ao nosso redor, promovendo a paz, o amor e a compreensão.

O verso 1 Pedro 3:10 é um chamado à ação. Ele nos convida a examinarmos nossos hábitos de fala e fazermos as mudanças necessárias para que nossas palavras sejam instrumentos de construção e não de destruição.

Sendo assim reflita em como você tem usado sua língua recentemente. Você tem falado o mal ou a mentira? Suas palavras têm causado dor ou sofrimento aos outros?

Que tipo de vida você deseja ter? Como suas palavras podem contribuir para alcançar essa vida? VAMOS REFLETIR...

 

 

Poeta Francis Perot Pehariah

 


 

segunda-feira, 3 de junho de 2024

Provérbios 16:17-19

COLEÇÃO: ENSINANDO A TORAH

O CAMINHO DO JUSTO E A QUEDA DO ORGULHOSO

 

 

Do mal se afastando, a alma preserva.

Com humildade e mansidão se guia,

Na senda reta, o justo não se desvia,

E a paz interior, sua vida conserva...

 

O orgulhoso, porém, com arrogância se eleva,

E a queda o espera, tal qual triste sina.

Sua soberba, como nuvem que neblina,

Traz tempestade e destruição e treva...

 

Melhor andar com os humildes e mansos,

Em união e simplicidade, sem os alardes,

Do que buscar glória entre os soberbos covardes,

E dividir com eles o que a vida nos dá nos remansos...

 

 

A senda dos retos é desviar-se do mal; o que guarda o seu caminho preserva a sua alma. A soberba precede a ruína, e a altivez do espírito precede a queda. Melhor é ser humilde de espírito com os mansos, do que repartir o despojo com os soberbos. Provérbios 16:17-19

Esse texto nos oferece uma profunda lição sobre a importância da humildade e os perigos que nos trás o orgulho. O caminho do justo, embora possa ser desafiador e como é desafiador, leva à paz e à segurança. No entanto a arrogância e a soberba conduzem à queda e à destruição.

O poema "O CAMINHO DO JUSTO E A QUEDA DO ORGULHOSO" serve como um lembrete de que devemos buscar a humildade em nossas vidas. Para usufruirmos da paz entre os irmãos, devemos andar com os mansos e simples, buscando a sabedoria e a retidão. Ao fazermos isso, estaremos construindo uma vida mais feliz e plena, livre dos perigos danosos do orgulho. Assim nos ensina a Torah.

 

 

Poeta Francis Perot Pehariah


 

segunda-feira, 8 de abril de 2024

O mistério da piedade μυστήριον τής εύσεβείας

 

O mistério da piedade

μυστήριον τής εύσεβείας

 

Ταύτά σοι γράφω

Estas coisas a ti escrevo

έλπίζων έλθεΐν πρός σε έν τάχει

esperando ir ver-ti em breve

έάν δέ βραδύνω

mas se eu tardar

αδύν ειδής πώς δει

Para que saibas como é preciso

aναστρέφεσθαι έν οϊκω θεού

conduzir-se na casa de Elohim

ήτις έστίν έκκλησία ζώντος θεού,

A qual é a igreja do vivo Elohim

στύλος καί έδραίωμα τής άληθείας

coluna e fundamento da verdade

καί όμολογσυμένως μέγα έστίν

E certamente grande é

τό τής μυστήριον εύσεβείας

o mistério da piedade

έν σαρκί Ό ς έφανερώθη

Na carne Ele foi manifestado

έν πνεύματι έδικαιώθη

No Espírito foi justificado

άγγέλοις ώφθη

Por anjos foi visto

έν εθνεσιν έκηρύχθη

Nos gentios foi proclamado 

έν κόσμο έπιστεύθη

No mundo foi crido

έν δόξη άνελήμφθη

Em glória foi elevado...

 

Poema rimado original em I Timóteo 3: 14,15,16, escrito pelo

o apóstolo Paulo. Trabalho restaurado pelo poeta Francis Perot Pehariah

segunda-feira, 1 de abril de 2024

עוני ותקווה LAMENTAÇÕES 3

 

עוני ותקווה  LAMENTAÇÕES 3 

 

 

1אֲנִ֤י הַגֶּ֨בֶר֙ רָאָ֣ה עֳנִ֔י בְּשֵׁ֖בֶט עֶבְרָתֹֽו׃

2 אוֹתִ֥י נָהַ֛ג וַיֹּלַ֖ךְ חֹ֥שֶׁךְ וְלֹא־אֹֽור׃

3 אַ֣ךְ בִּ֥י יָשֻׁ֛ב יַהֲפֹ֥ךְ יָדֹ֖ו כָּל־הַיֹּֽום׃ ס

 

4 בִּלָּ֤ה בְשָׂרִי֙ וְעוֹרִ֔י שִׁבַּ֖ר עַצְמוֹתָֽי׃

5 בָּנָ֥ה עָלַ֛י וַיַּקַּ֖ף רֹ֥אשׁ וּתְלָאָֽה׃

6 בְּמַחֲשַׁכִּ֥ים הוֹשִׁיבַ֖נִי כְּמֵתֵ֥י עוֹלָֽם׃ ס

 

7 גָּדַ֧ר בַּעֲדִ֛י וְלֹ֥א אֵצֵ֖א הִכְבִּ֥יד נְחָשְׁתִּֽי׃

8 גַּ֣ם כִּ֤י אֶזְעַק֙ וַאֲשַׁוֵּ֔עַ שָׂתַ֖ם תְּפִלָּתִֽי׃

9 גָּדַ֤ר דְּרָכַי֙ בְּגָזִ֔ית נְתִיבֹתַ֖י עִוָּֽה׃ ס

 

10 דֹּ֣ב אֹרֵ֥ב הוּא֙ לִ֔י אַרְיֵה אֲרִ֖י בְּמִסְתָּרִֽים׃

11 דְּרָכַ֥י סוֹרֵ֛ר וַֽיְפַשְּׁחֵ֖נִי שָׂמַ֥נִי שֹׁמֵֽם׃

12 דָּרַ֤ךְ קַשְׁתּוֹ֙ וַיַּצִּיבֵ֔נִי כַּמַּטָּרָ֖א לַחֵֽץ׃ ס

 

13 הֵבִיא֙ בְּכִלְיוֹתָ֔י בְּנֵ֖י אַשְׁפָּתֹֽו׃

14 הָיִ֤יתִי שְּׂחֹק֙ לְכָל־עַמִּ֔י נְגִינָתָ֖ם כָּל־הַיֹּֽום׃

15 הִשְׂבִּיעַ֥נִי בַמְּרוֹרִ֖ים הִרְוַ֥נִי לַעֲנָֽה׃ ס

 

16 וַיַּגְרֵ֤ס בֶּֽחָצָץ֙ שִׁנָּ֔י הִכְפִּישַׁ֖נִי בָּאֵֽפֶר׃

17 וַתִּזְנַ֧ח מִשָּׁלֹ֛ום נַפְשִׁ֖י נָשִׁ֥יתִי טוֹבָֽה׃

18 וָאֹמַר֙ אָבַ֣ד נִצְחִ֔י וְתוֹחַלְתִּ֖י מֵיְהוָֽה׃ ס

 

19 זְכָר־עָנְיִ֥י וּמְרוּדִ֖י לַעֲנָ֥ה וָרֹֽאשׁ׃

20 זָכֹ֣ור תִּזְכֹּ֔ור וְתָשִׁיחַ וְתָשֹׁ֥וחַ עָלַ֖י נַפְשִֽׁי׃

21 זֹ֛את אָשִׁ֥יב אֶל־לִבִּ֖י עַל־כֵּ֥ן אוֹחִֽיל׃ ס

 

22 חַֽסְדֵ֤י יְהוָה֙ כִּ֣י לֹא־תָ֔מְנוּ כִּ֥י לֹא־כָל֖וּ רַחֲמָֽיו׃

23 חֲדָשִׁים֙ לַבְּקָרִ֔ים רַבָּ֖ה אֱמוּנָתֶֽךָ׃

24 חֶלְקִ֤י יְהוָה֙ אָמְרָ֣ה נַפְשִׁ֔י עַל־כֵּ֖ן אוֹחִ֥יל לֹֽו׃ ס

 

25 טֹ֤וב יְהוָה֙ לְקוָֹ֔וק לְנֶ֖פֶשׁ תִּדְרְשֶֽׁנּוּ׃

26 טֹ֤וב וְיָחִיל֙ וְדוּמָ֔ם לִתְשׁוּעַ֖ת יְהוָֽה׃

27 טֹ֣וב לַגֶּ֔בֶר כִּֽי־יִשָּׂ֥א עֹ֖ל בִּנְעוּרָֽיו׃ ס

 

28 יֵשֵׁ֤ב בָּדָד֙ וְיִדֹּ֔ם כִּ֥י נָטַ֖ל עָלָֽיו׃

29 יִתֵּ֤ן בֶּֽעָפָר֙ פִּ֔יהוּ אוּלַ֖י יֵ֥שׁ תִּקְוָֽה׃

30 יִתֵּ֧ן לְמַכֵּ֛הוּ לֶ֖חִי יִשְׂבַּ֥ע בְּחֶרְפָּֽה׃ ס

 

31 כִּ֣י לֹ֥א יִזְנַ֛ח לְעוֹלָ֖ם אֲדֹנָֽי׃

32 כִּ֣י אִם־הוֹגָ֔ה וְרִחַ֖ם כְּרֹ֥ב חַסְדּוֹ חֲסָדָֽיו׃

33 כִּ֣י לֹ֤א עִנָּה֙ מִלִּבֹּ֔ו וַיַּגֶּ֖ה בְּנֵי־אִֽישׁ׃ ס

 

34 לְדַכֵּא֙ תַּ֣חַת רַגְלָ֔יו כֹּ֖ל אֲסִ֥ירֵי אָֽרֶץ׃

35 לְהַטּוֹת֙ מִשְׁפַּט־גָּ֔בֶר נֶ֖גֶד פְּנֵ֥י עֶלְיֹֽון׃

36 לְעַוֵּ֤ת אָדָם֙ בְּרִיבֹ֔ו אֲדֹנָ֖י לֹ֥א רָאָֽה׃ ס

 

37 מִ֣י זֶ֤ה אָמַר֙ וַתֶּ֔הִי אֲדֹנָ֖י לֹ֥א צִוָּֽה׃

38 מִפִּ֤י עֶלְיוֹן֙ לֹ֣א תֵצֵ֔א הָרָעֹ֖ות וְהַטֹּֽוב׃

39 מַה־יִּתְאוֹנֵן֙ אָדָ֣ם חָ֔י גֶּ֖בֶר עַל־חֶטְאוֹ חֲטָאָֽיו׃ ס

 

40 נַחְפְּשָׂ֤ה דְרָכֵ֨ינוּ֙ וְֽנַחְקֹ֔רָה וְנָשׁ֖וּבָה עַד־יְהוָֽה׃

41 נִשָּׂ֤א לְבָבֵ֨נוּ֙ אֶל־כַּפָּ֔יִם אֶל־אֵ֖ל בַּשָּׁמָֽיִם׃

42 נַ֤חְנוּ פָשַׁ֨עְנוּ֙ וּמָרִ֔ינוּ אַתָּ֖ה לֹ֥א סָלָֽחְתָּ׃ ס

 

43 סַכֹּ֤תָה בָאַף֙ וַֽתִּרְדְּפֵ֔נוּ הָרַ֖גְתָּ לֹ֥א חָמָֽלְתָּ׃

44 סַכֹּ֤ותָה בֶֽעָנָן֙ לָ֔ךְ מֵעֲבֹ֖ור תְּפִלָּֽה׃

45 סְחִ֧י וּמָאֹ֛וס תְּשִׂימֵ֖נוּ בְּקֶ֥רֶב הָעַמִּֽים׃ ס

 

46 פָּצ֥וּ עָלֵ֛ינוּ פִּיהֶ֖ם כָּל־אֹיְבֵֽינוּ׃

47 פַּ֧חַד וָפַ֛חַת הָ֥יָה לָ֖נוּ הַשֵּׁ֥את וְהַשָּֽׁבֶר׃

48 פַּלְגֵי־מַ֨יִם֙ תֵּרַ֣ד עֵינִ֔י עַל־שֶׁ֖בֶר בַּת־עַמִּֽי׃ ס

 

49 עֵינִ֧י נִגְּרָ֛ה וְלֹ֥א תִדְמֶ֖ה מֵאֵ֥ין הֲפֻגֹֽות׃

50 עַד־יַשְׁקִ֣יף וְיֵ֔רֶא יְהוָ֖ה מִשָּׁמָֽיִם׃

51 עֵינִי֙ עֹֽולְלָ֣ה לְנַפְשִׁ֔י מִכֹּ֖ל בְּנֹ֥ות עִירִֽי׃ ס

 

52 צֹ֥וד צָד֛וּנִי כַּצִּפֹּ֖ור אֹיְבַ֥י חִנָּֽם׃

53 צָֽמְת֤וּ בַבּוֹר֙ חַיָּ֔י וַיַּדּוּ־אֶ֖בֶן בִּֽי׃

54 צָֽפוּ־מַ֥יִם עַל־רֹאשִׁ֖י אָמַ֥רְתִּי נִגְזָֽרְתִּי׃ ס

 

55 קָרָ֤אתִי שִׁמְךָ֙ יְהוָ֔ה מִבֹּ֖ור תַּחְתִּיֹּֽות׃

56 קוֹלִ֖י שָׁמָ֑עְתָּ אַל־תַּעְלֵ֧ם אָזְנְךָ֛ לְרַוְחָתִ֖י לְשַׁוְעָתִֽי׃

57 קָרַ֨בְתָּ֙ בְּיֹ֣ום אֶקְרָאֶ֔ךָּ אָמַ֖רְתָּ אַל־תִּירָֽא׃ ס

 

58 רַ֧בְתָּ אֲדֹנָ֛י רִיבֵ֥י נַפְשִׁ֖י גָּאַ֥לְתָּ חַיָּֽי׃

59 רָאִ֤יתָה יְהוָה֙ עַוָּ֣תָתִ֔י שָׁפְטָ֖ה מִשְׁפָּטִֽי׃

60 רָאִ֨יתָה֙ כָּל־נִקְמָתָ֔ם כָּל־מַחְשְׁבֹתָ֖ם לִֽי׃ ס

 

61 שָׁמַ֤עְתָּ חֶרְפָּתָם֙ יְהוָ֔ה כָּל־מַחְשְׁבֹתָ֖ם עָלָֽי׃

62 שִׂפְתֵ֤י קָמַי֙ וְהֶגְיוֹנָ֔ם עָלַ֖י כָּל־הַיֹּֽום׃

63 שִׁבְתָּ֤ם וְקִֽימָתָם֙ הַבִּ֔יטָה אֲנִ֖י מַנְגִּינָתָֽם׃ ס

 

64 תָּשִׁ֨יב לָהֶ֥ם גְּמ֛וּל יְהוָ֖ה כְּמַעֲשֵׂ֥ה יְדֵיהֶֽם׃

65 תִּתֵּ֤ן לָהֶם֙ מְגִנַּת־לֵ֔ב תַּאֲלָֽתְךָ֖ לָהֶֽם׃

66 תִּרְדֹּ֤ף בְּאַף֙ וְתַשְׁמִידֵ֔ם מִתַּ֖חַת שְׁמֵ֥י יְהוָֽה׃ פ

 

 משורר  נביא  ירמיהו (Yirmeyahu)

Poeta e profeta Jeremias

ויקרא אלהים לאור יוֹם

    ויקרא אלהים לאור יוֹם   VAYQËRÅ ELOHYM LÅOR YOM E ELOHIM CHAMOU À LUZ DIA     A palavra de Yeshua é santa , nela todos os...